Einde van "the early days" 2

 

EINDE VAN "THE EARLY DAYS" 2

Ja, zag er goed uit, najaar 1992... Maar dat veranderde. We schreven, vergaderden met bank en investeerders en herschreven weer. Telkens moesten er nieuwe gegevens op tafel komen. In het begin was dat natuurlijk niks bijzonders maar naarmate de maanden voorbij gingen veranderde er wat. Het initiele enthousiasme aan de andere kant van de tafel maakte plaats voor wat leek op tijd rekken. 

En zo verliep aan het eind van het jaar de optie op exclusieve onderhandelingen. Dat leek op zich niet zo'n probleem want we waren ons niet bewust van kapers op de kust. Gedeeltelijk lag dat aan een bepaalde mate van 'hubris' aan onze kant; wij waren toch de enigen die kindernet van haver tot gort kenden en het bedrijf verder zouden kunnen leiden? Zonder ons geen kindernet was de gedachte. Nou dat bleek dus een dure misrekening...

Waar wij niet op gerekend hadden was de interesse van een partij die zakelijk zeer dichtbij ons stond. (Neen, ik noem geen namen. Niet omdat het geheim is maar 's mans naam geeft me nog altijd een vieze smaak in de mond, de judas!). Het was iemand uit een rijke zakenfamilie die daardoor alleen al een streepje voor had bij de bank: hij bracht 'echt geld' mee. In het diepste geheim was hij met ze gaan praten. En die lekkere jongens zagen daardoor de kans om voor zichzelf een veel betere deal te kunnen sluiten en dachten via hem kindernet ook op een goedkopere manier te kunnen runnen.

Dat alles wisten wij op dat moment natuurlijk niet. Maar dat er meer gaande was dan openlijk op tafel kwam begon toch te dagen. Ik weet nog dat ik na een bespreking met bovenstaand heerschap Henk belde en hem vertelde dat ik een bang vermoeden had, een slecht voorgevoel en dat ik  het sujet absoluut niet meer vertrouwde. 

Vertrouwen, dat hebben we te lang en te veel gehad: in onze eigen positie maar vooral ook in de partijen om ons heen. We konden gewoon niet geloven dat we 'genaaid' werden. Naief wellicht maar ik heb daar verder zelf niks op tegen: te eerlijk voor 'echt zaken doen', dat moet dan maar...

De kerstvakantie kwam. Ik ging twee weken met vrouw en dochter naar Marokko en bij terugkomst was het 1993. Op 5 januari hadden Henk en ik weer een afspraak met onze kwade genius en daar kwam de aap uit de mouw. Hij was inderdaad onder 'onze' duiven aan het schieten. De 11e hadden we een vergadering met de investeerders. Bovenaan deze post de door ons voorbereide agenda maar daar kwamen we niet meer aan toe. Ons werd medegedeeld dat ze zich terugtrokken nu de exclusiviteitsoptie verlopen was en eventueel op een andere manier met Francis Baron zouden doorpraten. 

  We were on our own again. Niet dat we gelijk opgaven. Al op 15 januari zaten we om de tafel met  'Jonker Advies/organisatie adviseurs' die graag meewerkten om tegen een fee nieuwe investeerders voor ons te vinden. Er werd met allerlei partijen gepraat: Jaap Blokker, Walibi Flevo/Sixflags, om er maar twee te noemen. Maar ergens had ik althans het gevoel dat de feiten ons voorbijgestreefd waren, dat we het niet meer zouden redden. Voor de zekerheid waren we al begin februari twee keer om advies bij het advokatenkantoor van Moos Brainich (zie de post 'etentje directie media holding') geweest waar Barend-Jan van Spaendonck de specialist op het gebied van arbeidsrecht was. 

Eind maart was het over en uit. De 29ste kwam de mededeling uit Londen dat kindernet was verkocht aan voornoemde broedermoordenaar en consorten (met de bank heb ik nooit meer iets te maken willen hebben). Deze kwam dat natuurlijk zelf ook even triomfantelijk vertellen. Henk Krop was die dag al niet meer aanwezig: hem was per direct de toegang tot het kantoor ontzegd.

Wordt vervolgd...